Książka przedstawia historyczny rozwój najważniejszych pojęć z dziedziny psychoanalizy, ukazując zasięg i siłę wpływu, jaki wywarła ona na naukę, kulturę i sztukę XX wieku. Autor śledzi dynamiczny rozwój tego rewolucyjnego, quasi religijnego ruchu od momentu jego narodzin, przez czas walki o akceptację jako wiarygodnej dziedziny wiedzy, okres szczytowej popularności i powolnego upadku, aż po odrodzenie się w nowej postaci.

Ksiązka prezentuje interesującą wizję psychoanalizy jako ideologii, która w dużym stopniu ukształtowała współczesnego człowieka Zachodu, z jego sposobem bycia i postrzegania siebie, i rozumienia rzeczywistości. Autor umieszcza zjawisko psychoanalizy w szerokim kontekście społecznym, politycznym i historycznym, upatrując w nim podłoże współczesnego kapitalizmu. Mówi także o okresie utraty przez psychoanalizę jej początkowej siły oddziaływania, strywializowaniu jej przez rozpętany żywioł konsumpcji czy niszczeniu jej trwałych zdobyczy przez nurty lewicowe. W książce podkreślono także udział tych zjawisk, które jak ruch feministyczny i zaistnienie kobiet w dziejach myśli psychoanalitycznej czy dwudziestowieczne zafascynowanie językiem odmieniły oblicze psychoanalizy i wzbogaciły ją o nowe, fascynujące koncepcje.

Dużo miejsca poświęca twórcy psychoanalizy, Zygmuntowi Freudowi, oraz jego niezwykłym relacjom z uczniami, z których wywodzi się wielu genialnych przedstawicieli tej dziedziny, ukazując, w jaki sposób także specyfika tych relacji kształtowała status samej analizy.